Donderdag 28 maart

Vanmiddag om 15 uur wordt ik door Annette en Gabriëlle opgehaald en naar het vliegveld gebracht. De vertrektijd is 19.30 uur, maar je moet drie uur van te voren je koffer ingeleverd hebben anders kun je niet meer mee. Het vliegveld ligt ongeveer 50 km. buiten de stad, het is een drukke weg daar naar toe, laten wij hopen dat wij niet in de file staan.

Afscheid nemen vind ik altijd moeilijk en ben er al dagen mee bezig. Ik laat alles wat ik niet direct nodig heb hier. Mijn buren, Hennie en Huug, nemen alles mee naar het weeshuis in Nickerie. Het komt allemaal goed terecht!

 

 

                          Annette zegt dat wij geen afscheid nemen maar elkaar "Groeten"!

 

Suriname ik groet U!

 

Dinsdag 26 maart

Vanmorgen nog een rondje door de stad gefietst. Eerst naar Ford Zeelandia geweest.

 Dit is het standbeeld van Koningin Wilhelmina aan de zijkant van het ford.

 Het Ford heeft geen fijne geschiedenis, het voelde voor mij niet goed.

Hier zijn ook de vijftien mensen van voor de revolutie gedood.

De oude rode brievenbus.

 

 

De overdekte markt. En de binnenkant van een bus.

 

 

 

 

De brug over de Suriname rivier: Bosje genoemd naar Weidenbosch.

 

 

 

 

Maandag 25 maart

Afgelopen maandag zijn wij in een hotel in Noord zwemmen geweest. Het was een klein zwembad maar heel schoon en het was er rustig. Ik kan niet in de zon liggen is veel te warm, maar onder de parasol op een ligbed is het wel uit te houden...... totdat een bui komt!

                                            Met de paraplu onder de parasol in de regen!

Fietsend door de stad kom je van alles tegen, zoals dit in aanbouw zijnde huis. Ik verwonder mij erover hoe ze bouwen. Het is een hele palen constructie van hout, daarop komt de bekisting voor het beton.

 

 

Veel oude huisjes, sommige heel mooi opgeknapt, anderen vallen bijna uit elkaar.

 

 

 

Het oudste kerkje!

 

Een oud huisje, wij zouden zeggen een krot. Kleine kamertjes, geen meubilair, wel een bed boven in het kamertje, waar een hele smalle en stijle trap naar toe gaat.
Hier slaapt een echtpaar met drie kinderen. Moeder is in verwachting van het vierde kindje, haar oudste kind is een dochtertje van vier jaar, ze is doof stom.

 

 

De kinderen slapen op de grond. In de hoek ligt een stapel kleren.
Aan weerszijden en erachter ook van die huisjes, sommige aan elkaar gebouwd.
En een lawaai van jewelste, schreewende kinderen, harde tv, pratende mensen enz.

 

 

 

 

Iedereen woont door en met elkaar.

 

 

Zaterdag 23 maart

Daarna in de bootjes weer naar de overnachtingsplek. In het donker, de bootsman had alleen een lampje op zijn voorhoofd, door het moeras. Wij zouden kaaimannen gaan spotten. En inderdaad aan de randen van het moeras zag je de glinsterende oogjes van de kaaimannen.

De bootsman die achter ons kwam, had eerst een kleine kaaiman gevangen. Een van de meisjes moest hem zo vast houden. Daarna zag hij nog een grote kaaiman, die heeft hij na een groot gevecht ook gevangen en die moest in de boot meegenomen worden. Was ik blij dat ik niet in die boot zat! Hij had de kaaiman tussen twee planken, die als zitbank dienen, vast gebonden. Thuis aangekomen werd de bek van de grote kaaiman vast gebonden en mochten wij hem vast houden en met hem op de foto......mij niet gezien!!!

 

 

 

 

 

 

 

De kaaiman wordt vrij gelaten!

 

Inmiddels is het al 1.30 uur geworden. Wij praten nog even na onder het genot van een drankje en dan gaan wij twee oudjes naar bed! De jongelui hebben nog plezier tot in de ochtenduren!

 

 

 

 

De jongelui slapen allemaal in een hangmat met klamboe erover heen en hebben een plezier  vanjewelste. Leuk om te zien en horen!

 

De volgende dag werd iedereen maar moeizaam wakker! Daar het ochtends heel hard regende was het fijn om iets langer te kunnen doezelen! Na een heerlijk ontbijt, werd rond 11 uur, het was ondertussen gestopt met regenen de weg naar huis gestart. Sommigen sliepen rechtop in de boot en schrokken wakker als er water over de reling kwam.......de bootsman had plezier ......het zag ook te komisch uit!

 

Moe maar zeer voldaan kwamen wij vier uur later terug in de Nassylaan!  

Zaterdag 23 maart

Om 18 uur vertrekken wij met vier bootjes naar een ander strand aan de Atlantische Oceaan om de schildpadden te zien.Wij moeten eerst, langer dan een uur door het moeras, door vaak hele kleine beekjes varen. De bootsman moet ook nu weer vaak in het water springen om de boot los te trekken, het water is gelukkig niet diep hier.
De zon gaat langzaam onder en de maan staat al hoog aan de hemel. Schitterend ziet het uit! Het is al ver na 19 uur als wij op het strand aankomen. Er is een breed zand strand wat aan het einde overgaat in struikgewas. Het is nog eb en wij moeten nog wachten voordat wij over het strand gaan wandelen. Liggen in het zand met boven ons de volle maan en een hemel vol sterren. Prachtig!

Later als wij over het strand wandelen, zien wij een spoor omhoog gaan. Het is het spoor van een schildpad. Wij moeten nu heel rustig zijn, de schildpad mag niet gestoord worden want als ze iets hoort dan draait ze zich om en loopt/kruipt terug naar de zee. En de schildpad moet helemaal het strand omhoog lopen tot boven aan de bosjes, waar ze pas begint met graven.

Hier zie je een schildpad die al zijn eieren gelegd heeft en terug naar de zee loopt. Het is net een tractorspoor wat ze achter laat.

Wij mogen geen foto's met flitslicht maken als de schildpad bezig is om een kuil te graven. Ze schept, vormt met haar achterpoten een schepje en schept zo het zand weg, totdat een ronde  kuil van minstens 80 cm diep ontstaat.De schildpad gaat zo liggen dat de eileider boven het gat hangt. Je ziet hoe ze met haar hele lijf perst  en dan valt een wit ei zo groot als een tennisbal naar beneden. Weer persen en dan vallen er twee en zo gaat het maar door. Tussendoor loopt er nog een beetje slijm mee! Zo legt ze ongeveer 20 eieren, nu pauzeert ze even en dan volgen weer 20 eieren. Bij de schildpad die wij gezien hebben waren het minstens honderd eieren, het gat werd  aardig vol!

De jongens van de tour operator die mee waren, houden hier voorzichtig de poten van de schildpad uit elkaar zodat wij beter kunnen zien hoe de eieren vallen.

Hier zie je hoe de schildpad het gat weer vult met zand. Zij schept nu niet maar schraapt het zand met zijn achterpoten naar het gat toe. Ze is hier minstens een uur mee bezig, het is zeer vermoeiend voor haar.
Dan luistert ze waar het geluid van het water vandaan komt, je ziet haar hoofd naar alle richtingen draaien, ze draait haar lijf dan ook in de goede richting en loopt naar de zee waar ze in het water verdwijnt. Zo hebben wij de stadia's van het eieren leggen bij verschillende schildpadden kunnen mee maken.

Na zes weken komen er jonge schildpadjes uit de eieren. Ze moeten dan de hele weg naar de zee afleggen.
Er zijn veel liefhebbers voor de eieren. De mens is de grootste vijand! Hoewel het verboden is, zijn er veel stropers die de eieren zoeken en verkopen. De mensen vinden deze eieren een bijzondere lekkernij!
De vogels zijn ook liefhebbers van de eieren en in het water wachten nog meer vijanden. Er halen niet veel schildpadden de volwassenheid!

                                            De Krape schildpadden hebben wij gezien.

 

 

 

 

Zaterdag 23 maart

Hier zit ik dan aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, op een bankje onder de schaduw van een boompje. Wat een heerlijke dag!
Ik zie een klein stukje zand strand en dan alleen nog maar modder, modder, modder tot aan het water van de zee! Het wordt langzaam eb en de modder wordt steeds breder. Je kunt niet tot in het water komen, want je verzakt tot aan je knieën in de modder. Een paar meisjes proberen het, het lijkt wel een schoonheids behandeling met modder......eerst wordt er natuurlijk veel gelachen. Maar dan blijkt dat hier geen water aansluiting is en ze de modder met opgevangen regen water moeten wegwassen. Het water zit in tonnen en ziet eruit alsof het al eens gebruikt is om modder weg te wassen, maar ja!!

In de verte zie ik een paar vissersbootjes, voor de rest alleen water, bruin water.
De kleine vogeltjes zitten met scharen in de modder te pikken.
Achter mij ligt de overnachtingsplek. Er is een wc, een omkleedruimte of en een ruimte die je als douche kunt gebruiken door water over je heen te scheppen. Verder is er een "keuken", een grote ruimte waar de hangmatten opgehangen worden met klamboes en drie tenten die hoog van de grond staan. Wij slapen ieder in een tent en laten de jonge meisjes en jonges in de hangmatten slapen.

 

De douche of omkleedruimte.

 

 

De muren zijn van planken gemaakt, ziet uit alsof van tegels maar is heus niet zo!

 

 

Dit is de keuken!.

 

 

De hangmatten

 

 

De tentjes

 

Zaterdag 23 maart

Wij, Gonnie en ik, hadden voor vandaag een trip geboekt naar Matapica om eier leggende schildpadden te zien. Daarvoor moesten wij ochtends om 9.30 uur met de fiets vertrekken naar Leonsburg. Vandaar uit zou het met de boot verder gaan naar de plantage Margaritha aan de Commewijne rivier. Hiervoor moesten wij eerst de Suriname rivier oversteken. De fietsen mee in de
                                                                                  boot. Er stond een flinke wind, wij hadden

eerst ongeveer een uur hard moeten fietsen met tegenwind. Op de rivier stond nog een hardere wind, dat voelt fijn want is altijd warm. Deze tocht duurde lang, want de bootsman kon niet hard varen omdat het vloed was en tevens harde wind. Het water spoot dan ook over de reling en wij werden goed afgekoeld ! Aangekomen bij Johanna Margaritha kregen wij een lunch aangeboden, het was bami met boontjes en ....kip. Bij bijna alle gerechten krijg je heerlijk toebereide kip. Een kip wordt in kleine stukken gehakt (ik wist niet dat een kip uit zoveel stukjes bestond) gebraden en ieder stukje blijft lekker mals!

 

 Na de lunch ging het verder met kleine bootjes. Wij waren nu met een groepje van 16, hiervan 14 stageres. De bagage van ieder en het eten en drinken moest natuurlijk ook mee op de bootjes. En daar voeren wij door het moeras, hier waren veel plassen die vol stonden met witte waterlelies. Het zag er mooi uit. Soms bleef de motor hangen in het wier of vast hangen aan een boomstam die in het water lag. De bootsman moest dan ook vaker uitstappen om de boot los te trekken.